Op een zonnige lentemiddag naar het Gemeentemuseum; we hadden er zin in. Na een enorme rij bij de kassa (ja het was druk op een gewone doordeweekse middag) dwaalden we door Parijse daktaferelen en mysterieuze zalen.
In de “balzaal” smulden we van de ietwat gothic aandoende (denk zwart en doorschijnend), op de New Look geïnspireerde, creaties van Dior. Grappig om te zien dat de New Look is doorvertaald in een creatie anno nu.
Op naar de couture van de roaring twenties. We hadden veel verwacht van Poiret (ben al jaren fan), maar deze outfits waren niet zo spectaculair. Verrast waren we door de jurken van de Callot zussen uit Parijs. Prachtige soepelvallende robes met vloeiende lijnen in poederkleuren en bijzondere hals- en ruglijnen. Weetje: de Callot-zussen hebben indertijd Vionnet opgeleid.
De echte verrassing was Ma Ke. Ma Ke is de eerste Chinese couturier die uitgenodigd is haar collectie in Parijs te laten zien. Een deel van haar collectie WuYong (dat waardeloos betekent) lag letterlijk in de aarde. Ma Ke is in China bekend om haar organische kleding die creatief en experimenteel is qua vorm. Zij zet zich daarmee af tegen de Chinese kledingindustrie met zijn goedkope homogene massaproductie en slecht betaalde arbeiders. Ma Ke wijdt zich met name aan de ontwikkeling van haar “waardeloze” ideeën.
De Nederlandse couture kwam niet zo heel goed uit tussen de flamboyante Parijse (én midden oosten) ontwerpen. Jammer dat Iris van Herpen niet wat meer ruimte heeft gekregen.
De art direction van de tentoonstelling is in handen van Maarten Spruyt, die eerder succesvolle modetentoonstellingen als Fashion NL: the next generation (2006), Haagse Hofmode (2007) en De Ideale Man (2008) vormgaf. De tentoonstelling is nog te bezoeken t/m 6 juni a.s..
Stijl 070 